Kwestie związane z rozwojem nowotworów i ich leczeniem są nadal otwarte. Badacze nie marnują jednak czasu i ciągle sprawdzają, w jaki sposób mogliby lepiej pomóc chorym. Tak też zrodziły się nowe wnioski dotyczące nowotworu tarczycy
Wspomniany nowotwór tarczycy co roku diagnozowany jest u około 2,5 tysiąca Polaków. Zdecydowanie częściej zapadają na tę chorobę kobiety. Przypadłość ta bywa jednak łaskawa. W 90% przypadków leczenie sprawia, że nowotwór tarczycy odchodzi i nigdy nie wraca. 10% chorych musi natomiast stoczyć z nim prawdziwą batalię. Wszystko dlatego, że przybiera ona wtedy bardzo agresywną formę. Te osoby powinny być zatem leczone nieco inaczej, zdecydowanie i bardziej intensywnie. Mimo wszystko trudno jest na wstępie oszacować, kto należy do tej grupy. Aktualnie prowadzone badania genetyczne pozwolą to jednak zmienić.
Przebieg choroby jest związany z obecnością wrodzonej zmiany w genie DIRC3. Obecność mutacji w genie pozwala zakwalifikować danego pacjenta do grupy wysokiego ryzyka. Dzięki temu, że mutację można oznaczyć już na etapie planowania terapii, możliwe jest zmodyfikowanie zakresu operacji oraz leczenia uzupełniającego. Analiza tej mutacji pozwala też przewidzieć, na ile choroba nowotworowa będzie ciężka i odnieść się do ewentualnej śmierci. Dzięki tym badaniom zarówno lekarze, jak i pacjenci będą mieli więcej informacji na temat choroby, z którą mają do czynienia.
– Chorych, u których wykryjemy mutację, można poddać znacznie bardziej radykalnej terapii i monitorowaniu. Z kolei u pacjentów bez mutacji być może możliwe będzie ograniczenie zakresu interwencji terapeutycznej np. usuwanie tylko jednego płata tarczycy, co zapewni im znacznie szybszy powrót do zdrowia i uchroni przed komplikacjami rozległej operacji – wyjaśnia jeden ze współautorów odkrycia prof. Krystian Jażdżewski.
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
