Wszyscy chorzy na padaczkę nie mogą się doczekać kolejnej, a tym samym bardziej skutecznej metody walki z padaczką. Główkują już nad tym naukowcy i mają pewną alternatywę
Padaczka to choroba przewlekła, wymagająca długotrwałego leczenia. Niestety, niezależnie od leczenia, 40 proc. pacjentów i tak nie udaje się pomóc. Negatywne konsekwencje społeczne padaczki są bardzo dotkliwe, dlatego uczeni starają się dokładnie zrozumieć mechanizmy jej powstawania i szukają nowych form terapii. Na świecie cierpi na nią blisko 60 milionów ludzi, a w Polsce około 400 tysięcy.
Badacze z Instytutu Biologii Doświadczalnej PAN będą analizowali inhibitory MMP-9, a więc substancje, które mogą przeszkodzić enzymowi trawiącemu białka łączące komórki nerwowe. Z nich wszystkich mają nadzieję wybrać te, które będą najbardziej obiecujące. Wybrani będą potrafili m.in. z łatwością pokonywać barierę krew-mózg, a także hamować ataki padaczki.
Metaloproteaza zewnątrzkomórkowa MMP-9 to jeden z enzymów zmieniających otoczenie. Gdy spotyka się on z białkiem, bez problemu je tnie, a ono przestaje pełnić swoją rolę w komórce nerwowej. Badania zespołu pod kierunkiem prof. Leszka Kaczmarka wykazały kluczową rolę MMP-9 w epileptogenezie, czyli powstawaniu i rozwoju padaczki u zwierząt. Dlatego też MMP-9 wydaje się być dobrym celem terapeutycznym. Wszystko dzięki jej enzymatycznemu i zewnątrzkomórkowemu charakterowi. Stąd też prace nad inhibiorami enzymu MMP-9 w leczeniu padaczki.
– Niespecyficzne inhibitory MMP-9 były testowane w innych jednostkach chorobowych, np. nowotworach. W rezultacie istnieje duża pula leków nietestowanych w kontekście padaczki. Celem projektu jest analiza takich substancji w leczeniu epileptogenezy – zaznacza dr Emilia Rejmak-Kozicka. Wspomina też, że mimo wprowadzenia wielu nowych leków przeciw padaczce, nadal około 40 proc. pozostaje lekoopornych. Dla takich osób kolejne badania dotyczące tych kwestii są jedyną nadzieją na kontrolowanie przyszłych ataków.
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
