Stopy – część ciała człowieka, która od zawsze miała dla ludzi niebagatelne znaczenie. Nie chodziło tu jednak o ich wpływ na każdy nasz krok, a o tajemnice i przesądy z nimi związane
Człowiek z pewnością jest interesującym stworzeniem. Za równie interesującą, ale i zaskakującą można uznać jego budowę. Wystarczy spojrzeć na rozmieszczenie kości w ciele każdego z nas. Ludzka stopa składa się z 26 kości co oznacza, że 25 proc. wszystkich ludzkich kości znajduje się w dwóch stopach. Mimo, że powierzchnia przyczepu nie jest zbyt wielka to okazuje się być wystarczająca do tego, aby stać prosto czy się poruszać.
Nie do końca potrafimy jednak obchodzić się z naszymi stopami. W ciągu całego życia uderzamy piętą o podłoże około 10 milionów razy. Jednak stopy oprócz tego, że pozwalają nam utrzymywać równowagę i poruszać się, pełnią jeszcze kilka mniej znanych funkcji np. komunikacyjną. Są jednym z organów produkujących najsilniejszy zapach. Kiedyś, naszym przodkom żyjącym w jaskiniach pozwalał on np. odnaleźć zagubione dzieci.
Stopy przydają nam się również wtedy, gdy chcemy rozpoznać czy ktoś mówi prawdę. Okazuje się bowiem, że potrafimy oszukiwać poprzez nasz wyraz twarzy czy gesty, ale nie do końca potrafimy zapanować nad ruchem stóp. Co chcą nam one przekazać? Podczas negocjacji biznesowych rytmiczne postukiwanie może zdradzić niecierpliwość. Stopy zaplecione wokół siebie sygnalizują nieśmiałość, a skierowane do wewnątrz – zakłopotanie.
Niektóre firmy poszukując zdolności przywódczych u kandydatów na ważne stanowiska, obserwują właśnie zachowanie stóp potencjalnych pracowników. Stopy osób zasiadających przy stole negocjacyjnym instynktownie kierowane są w stronę lidera zespołu. Stopy słuchaczy powinni obserwować również wykładowcy, którzy chcą wiedzieć, czy powinni już kończyć swoje wystąpienie. Otóż studenci, którzy myślą już raczej o końcu wykładu również instynktownie zwracają stopy ku drzwiom wyjściowym.
Różnice w stopach są również bardzo ważne. W średniowieczu wierzono np., że duża stopa oznacza męską siłę. Trudno się zatem dziwić, że tak dużą popularnością cieszyły się w XV wieku ciżmy. Ciżmy to buty, które nie miały właściwie podeszwy, ale za to charakteryzowały się bardzo długim nosem. Wydłużano je do tego stopnia, że z czasem znacznie utrudniały poruszanie się nie tylko ich właścicielowi, ale i wszystkim wokół. Z czasem ich noski zaczęto podwiązywać, tak że tworzyły łuk, a z czasem w ogóle zakazano ich używania. Duże stopy to jednak nie atrybut kobiet. U nich, zwłaszcza w przypadku kultur wschodnich, liczyły się przede wszystkim niewielkie stopy.
Stopa to również jeden z najstarszych symboli prehistorycznych. W starożytnej Grecji uważano, że mieści się w niej dusza ludzka, dlatego nieufnie odnoszono się do inwalidów. Skoro ich ciało było okaleczone, to dusza również. Element małych stópek, którymi kończyły się promienie słońca zwierała swastyka – czyli symbol kroczącego słońca, dopiero później została wykorzystana jako symbol przez nazistów.
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
