Zmaganie się z cukrzycą typu 1 nie wyklucza nas z uprawiania sportu. Dzieci, borykające się z nią mogą spokojnie planować swoją aktywność fizyczną. Ważne, by robić to jednak z głową 

Dzieci, które borykają się z cukrzycą typu 1 z pewnością muszą znacznie bardziej uważać na siebie podczas jakiejkolwiek aktywności fizycznej. Wiedza o tej chorobie, którą posiadają zarówno oni, jak i ich rodzice sprawia, że zaangażowanie się w jakąkolwiek dyscyplinę sportową jest możliwe.

Zacznijmy jednak od tego, że leczenie się insuliną nie powoduje zmiany całego życia młodego człowieka. Jeżeli ktoś marzył o tym, by zostać znanym sportowcem to wcale nie musi z tego rezygnować. Cukrzyca nie jest barierą w kwalifikowaniu dzieci na przykład do klubów sportowych czy zawodów. Podobnych przeszkód nie ma, gdy ktoś chce stać się studentem akademii wychowania fizycznego. Dowodem na to są przykłady zawodowych sportowców chorych na cukrzycę, jak wioślarz Michał Jeliński – złoty medalista igrzysk olimpijskich w Pekinie czy judoczka Katarzyna Wtorkowska-Łuba.

Osoba chora na cukrzycę musi jednak mieć nad tym kontrolę. Powinnna ona przede wszystkim posiadać wiedzę na temat tego, jak w odpowiedni sposób dawkować insulinę i spożywane węglowodany. Od tego zależy przede wszystkim poziom stężenia glukozy we krwi, a co za tym idzie, odpowiednie samopoczucie. Przy cukrzycy typu 1, która rozwija się w efekcie zniszczenia komórek beta trzustki produkujących insulinę, jest ono za wysokie. Dlatego pacjenci muszą podawać sobie insulinę, hormon regulujący metabolizm glukozy i obniżający jej stężenie we krwi. Jeżeli jednak dawka insuliny nie będzie dopasowana do ilości spożywanego jedzenia czy wysiłku fizycznego to poziom cukru we krwi może drastycznie spaść, a to przekłada się na powstanie hipoglikemii. Niedocukrzenie może się objawiać między innymi osłabieniem, sennością, zwiększoną potliwością, drżeniem rąk, nudnościami, ale również zmianą zachowania i agresją. W skrajnej sytuacji i braku pomocy prowadzi do śpiączki, drgawek, utraty przytomności, a nawet zgonu.

Sport wpływa jednak pozytywnie na dzieci z cukrzycą. Pozwala nie tylko wyrównać stan choroby, ale i ochrania przed powikłaniami. Na samym początku odnalezienie się w nowej sytuacji i sposoby kontrolowania jej mogą być trudne. Z czasem jednak, przy odrobinie samodyscypliny można spokojnie sobie z tym poradzić. Sport w życiu chorego dziecka jest możliwy także dzięki postępowi medycyny. W radzeniu sobie z cukrzycą pomagają przede wszystkim pompy insulinowe, szczególnie takie, dzięki którym możliwa jest ciągła kontrola poziomu glikemii.

Nie ma zatem innych przeciwskazań, by dziecko nie mogło się zaangażować w sport. Trzeba tylko być świadomym tego, z czym wiąże się ta choroba i jak nasz organizm może zareagować, gdy narażony zostanie na niecodzienne sytuacje.

Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl

 

Podobne artykuły

• 

  Walka z chorobami krwi u najmłodszych

• 

  W jaki sposób postępować z nieśmiałym dzieckiem

• 

  Tenis ziemny – 3 powody, dla których warto w niego grać